Ding 23!! De afsluiting

De finish gehaald! Einde van de cursus 23dingen, maar niet van mijn ontdekkingsreis. Groot aantal leuke dingen ontdekt, die ik zeker prive zal blijven volgen. Leuk dat een cursus dat voor elkaar krijgt. Vooral de tools rond muziek, video en boeken spreken mij aan. Maar ook de foto-tools van Flickr. Daarnaast zitten er dingen in die we voor ons werk kunnen gebruiken, denk aan RSS en Google-docs.
De cursus als geheel geeft een goed inzicht in web 2.0 toepassingen. Goed om daar als bibliotheekmedewerker kennis van te nemen. Omdat het toch een eerste kennismaking betrof vond ik het echter te vroeg om bij elk ding te bepalen wat de bibliotheek daar mee kan of moet. Dat kan hierna pas. Nu kwamen we vaak niet verder dan misschien, ik weet het niet, eventueel of zou kunnen. Ik denk dan ook dat er een soort van vervolg op 23dingen moet komen. (De plaats van ding 21 en 22 als laatste in de cursus, vond ik hierbij een beetje mosterd na de maaltijd. Die zou naar voren moeten, zodat je reeler bij de andere dingen kunt bepalen hoe en of de bibliotheek moet inspringen op web 2.0).
Binnen de bibliotheek heeft het veel losgemaakt, is er veel over gesproken, maar gereageerd op de blogs is er nauwelijks. Ook stom van mezelf, want de meeste heb ik wel altijd gelezen.
Ik heb de zelfredzaamheid van de cursus als een groot pluspunt ervaren. Uiteindelijk werk ik het best onder een bepaalde tijdsdruk, dus ik vond het heel plezierig de cursus vooral in de laatste weken te doen. Wat ook beter is voor mijn continuiteit. Maar alles binnen 26 uur gered? .. vergeet het maar, er is heel veel tijd in gaan ziten. Het laat je niet los.
En nu afkicken.

Ding 22, Bibliotheek 2.0

Bibliotheek 2.0 zie ik als een sociale bibliotheek waar medewerkers en klanten samenwerken en participeren in het verder ontwikkelen van bibliotheekdiensten. De meeste van deze nieuwe diensten zullen zich online gaan afspelen en in relatie staan tot de catalogus/aquabrowser (sharen, aanbevelen, recenseren). De traditionele, rigide en dwingende bibliotheeksystemen zullen dan ook het speelterrein van de klant of gebruiker worden. En dat vraagt van de bibliotheek een fikse aanpassing. De huidige aquabrowser is eenrichtingsverkeer. De volgende stap moet zijn het aanbieden van de aquabrowser met MyDiscoveries, een aanzet tot tweerichtingsverkeer. Een hele verandering: de traditionele onderwerpsontsluiting zal door de invoering van persoonlijke tags compleet veranderen. Het is absoluut niet min of meer het zelfde: als een lezer de tag 'knal goed' (of vet of te lezen op vakantie) toevoegt en er worden titels aangehangen, is het daarna mogelijk knal goede boeken uit de catalogus te halen, probeer dat maar eens voor elkaar te krijgen in de huidige catalogus. We gaan de taal van de klant spreken.
Bovenstaande is geen toekomst. Biblotheek 2.0 is allang van de grond gekomen met de MyDiscoveries-aquabrowsers. Ik snap niet waarom Zwolle het nog niet aanbiedt.
De andere web 2.0 tools, zoals we die in de 23dingen-cursus hebben gezien, zullen hun eventuele bestaansrecht binnen de bibliotheek nog moeten bewijzen. Als de bibliotheek trends goed blijft volgen en hierop tijdig inspringt, maak ik me geen al te grote zorgen over de toekomst van de bibliotheek. Het zou dwaas zijn allerlei diensten krampachtig aan te bieden als de klant daarop niet zit te wachten. De fysieke bibliotheek is nog lang niet afgeschreven.
We zullen als bibliotheekmedewerker goed naar de klant moeten luisteren, iedereen heeft een rol in die kennisdeling, maar wel op ieders nivo. Ik vind een account bij Nederlandse Bibliotheek 2.0 Ning voor de meeste bibliotheekmedewerkers, maar in ieder geval voor mijzelf, dan ook te ver gaan. Wie gaat dat allemaal bijhouden en in goede banen leiden: web 2.0 is niet voor alles het toverwoord.

Ding 21, Bibliotheken, aquabrowsers en MyDiscoveries

Zit het venijn dan toch in de staart? De achtergrondinfo van ding 21 is pittig , maar dit is wel waar het allemaal om draait. Het grote geheel wordt duidelijker.
Zo'n tekst over MyDiscoveries verduidelijkt bijvoorbeeld ook veel over het wereldje van de aquabrowser, dat voor mij onbekend is. Ook wordt duidelijk dat er mondiaal al veel gebeurt met bibliotheekcatalogi in relatie tot web 2.0, en dat de Nederlandse bibliotheken hierbij (gaan) aansluiten. Vrijwel alle openbare bibliotheken in Nederland maken reeds gebruik van Medialab's Aquabrowser en een nieuwe technologie hierbij blijkt MyDiscoveries te heten (inmiddels geinstalleerd bij de OBA).
Ik heb alvast een eigen account aangemaakt voor MyDiscoveries. Nu is het mogelijk lijstjes te maken of tags toe te voegen. Eigenlijk je peroonlijke catalogus binnen de aquabrowser, en zelfs publiek te maken. Ik heb enkele tags toegevoegd. Grappig, en ik denk dat een grote groep klanten dit leuk zal vinden. Wel oefenen trouwens, want het duurt even (althans bij mij) om de exacte werking te doorgronden.
Voor bibliotheken zelf biedt taggen het voordeel dat je snel kunt inspelen op de actualiteit (alle genomineerde titels voor een literaire prijs dezelfde tag).
Bij Worldcat is het ook mogelijk lijstje te maken (gewoon in het Nederlands), maar je kunt putten uit een veel groter titelbestand vanwege deelname van 10.000 bibliotheken wereldwijd. Het associatieve van de aquabrowser is hier niet aanwezig. Hoewel het natuurlijk vloeken is in de web2.0-kerk vind ik dit persoonlijk helemaal niet zo erg. Verder was ik verbaasd over de koppeling van Worldcat vanuit Facebook, dat had ik in het vorige ding nog niet gezien.

Ding 20, Last.fm, een sociaal muziek netwerk

Nog een sociaal netwerk, maar nu rond muziek: Last.fm. Ik had er nog nooit van gehoord, wat jammer is want ik vind het geweldig. Mijn (gratis) account zal ik nog vaak gebruiken, schat ik in.
Qua idee is Last.fm vergelijkbaar met LibraryThing, alleen kunnen nu gegevens en nieuwtjes over muziek uitgewisseld worden, in plaats van over boeken. En niet gering wat er allemaal in terug te vinden is: mijn steekproef heeft zelfs clips opgeleverd, die ik van YouTube nog niet kende. Inmiddels heb ik geleerd dat dit soort sociale netwerken mij aanspreken, in tegenstelling tot de persoonlijke netwerken van ding 19.
Voor de bibliotheek zou Last.fm op dezelfde manier interessant kunnen zijn als LibraryThing: gekoppeld aan de catalogus is het een mooi instrument voor muziekadvisering . Zien wat anderen al gehoord hebben.

Ding 19, Andere online sociale netwerken

Vrienden maken op internet. Bekendste voorbeeld is Hyves. Andere online sociale netwerken zijn ondermeer Myspace, Facebook, LinkedIn, Bibliotheek20 Ning. De meeste richten zich op de persoonlijke markt, andere (zoals de laatste twee) zijn zakelijke netwerken. Daarnaast zijn er nog sites die mensen samenbrengen rondom een gemeenschappelijke interesse, zoals Flickr (foto), YouTube (video) en LibraryThing (boeken).
In tegenstelling tot de laatste drie, waar de nadruk ligt op het delen van materiaal, zijn de sites die primair gericht zijn op het vriendjes maken niet aan mij besteed. Gewoon, zo blijkt nu echt, omdat het mij niet interesseert. Hyves had ik wel eens gezien bij vrienden thuis, op de andere sites (bij Facebook is onze inlogcode verkeerd gegeven, moet gmail-adres zijn) heb ik een korte tour genomen. Daarbij springt vooral de rommelige en ondoorzichtige lay-out in het oog. Maar bovenal de onzin. Ook op MySpace, waar ik meer van had verwacht i.v.m. de beloofde link naar muziek. De sociale bibliotheeknetwerken die ik bekeken heb, zijn wellicht voor collega's in andere functies belangrijk, maar ik kan er wel zonder. Op den duur zijn er toch echt te veel informatie- en communicatieplekken die je in de gaten moet houden. Dat is ook niet gezond.
Hyves voor de bibliotheek? Ik weet het niet hoor. Als de trend doorzet, zijn er wellicht enkele (niet-)klanten te 'bundelen' als vrienden van bibliotheek Zwolle. Van mij mag het, maar op het moment dat alle jeugdbibliothecarissen - ik noem maar wat- op hyves moeten, haak ik af. Web 2.0 heeft wel betere tools in de aanbieding.

Ding 18, LibraryThing

LibraryThing is leuk. Als bibliothecaris vind je dit gewoon leuk. Boeken catalogiseren in een tool en daarna zien wie ze ook gelezen heeft, aanbevelingen krijgen en delen. En wie weet wat er uit voortkomt. Heel erg web 2.0.
Het wow effect is het grootst bij de die-hard titels uit je boekenkast: want wie o wie leest deze ook? Heel spannend als er daarna ook nog vreemde emailadressen en foto's opduiken.
De verplichte achtergrondinformatie bij dit thing is enorm enthousiast. Ook wordt er hoog opgegeven over de mogelijkheden van een koppeling met de 'gewone' bibliotheek. Hoewel ik murw geslagen ben door alle jargon (Twine, Surface, book blink, Zeigeist, importeren vanuit Vox, tagcloud - hoor eens, ik ben meer van de klassebezoeken en de hoe-overleef-ik) zie ik weldegelijk ook die kansen voor de bibliotheek. Úiteraard doen wij met onze aquabrowser al een flinke poging in die richting. Als bibliotheek zullen wij steeds hoger moeten gaan inzetten op het verleiden van mensen met datgene wat wij in huis hebben en wat er nog meer is, laten zien en aanbevelen! In de fysieke bibliotheek kan dat door het winkelconcept, in de virtuele bibliotheek zou het kunnen door een koppeling van een tool zoals LibraryThing aan bijvoorbeeld Bicat. En volgens OBDigi (luister ook naar de podcast) is HKA voornemens dit te doen. Een mooi instrument voor romanadvisering, maar ook voor non-fictie; laten zien wat anderen lezen die 'jouw' boek al hebben gelezen. Niet verkeerd!
Tot slot pleit ik voor een ding 24 over widgets.

Ding 17, Bekijk een Web 2.0 site naar keuze

Er bestaan naar schatting 500-600 Web 2.0 tools, allemaal met een eigen site. Gelukkig zijn er verschillende overzichten van deze sites op internet te vinden. De eerste is go2web20.net. Het inladen van deze site duurt erg lang. Daarna heb je een brij aan web2.0 toepassingen. Door willekeurig wat aan te klikken valt op dat het voornamelijk om Engelstalige sites gaat. Veelal moet je wel inloggen om de tool volledig te kunnen gebruiken, als het je uberhaupt lukt te achterhalen wat die tool is (vaak niet meteen duidelijk, en dan haak ik al snel af). Beter kun je wat gerichter gaan zoeken d.m.v. de tags. Ik heb gezocht op fun en op book. Veel toepassingen blijken funny te zijn, want ik krijg een grote groep van sites. Ik kies voor de hairmixer: foto's mixen zodat mensen een ander uiterlijk krijgen. Je kunt graaien in een grote groep van bekende (Amerikaanse) sterren, maar ook je eigen foto's uploaden is mogelijk. Het resultaat is wisselend van kwaliteit, maar het is grappig om te doen. Kijk en huiver:


- Patrick Winfrey, Will Dempsey (twin) & Oprah Smith-

Er zijn relatief veel funtools, want bij book is de keus in boekentools beduidend minder. Ik heb gekozen voor de erg leuke kinderboekensite LOOKYBOOK met een tool om prentenboeken te ontdekken, te delen en beoordelen. Het leuke zit hem vooral daarin dat je de prentenboeken virtueel door kunt bladeren. Ziet er verzorgd uit, maar jammer maar helaas wel weer op de Engelstalige markt gericht:
-Klik op het boek, en vervolgens op de pagina's om vooruit of terug te bladeren. Klik op de oogjes om naar de site te gaan.-

Twee andere verzamelsites om naar Web 2.0 tools te zoeken, zijn Web 2.0 Awards in 41 Categorie s en Listible. De eerste werkt met top3-lijstjes, en die maken altijd nieuwsgierig. De nrs.1 zijn vaak de tools die ook in de 23dingen aan de orde komen.
Listible daarentegen pretendeert de 'complete list of Web 2.0 products and services' te zijn. Ook hier oude bekende en veel nieuwe tools (voor mij). Ook enkele commerciele: maar wat is er web 2.0 aan het verkopen van tv-series op dvd, een fanclub (met een chat wellicht?) of het boeken van een hotel ...?
Binnen al deze tools zijn er maar een paar grote marktleiders, die zijn het onderwerp van de 23dingen en in meer of mindere mate van belang voor de bibliotheek, de rest niet. Wel een erg leuke oefening dit ding, zeker voor wat betreft het maken (poeh) van deze posting.

Ding 16, YouTube video

YouTube hallelujah, hier word ik echt gelukkig van. Een fantastische Web2.0-toepassing, en de enige die ik ver voor de cursus al veelvuldig heb gebruikt.
Een bijna onuitputtelijke bron van (vergeten) beeldmateriaal, feest der herkenning & complete verrassingen. Als je zoals ik een kind bent van de jaren 70 en je idolen heten ABBA dan heeft YouTube enorm bijgedragen aan een leuker leven. Wat is er veel bewaard gebleven, en wat kende ik nog veel niet. En van het een komt het ander, fragment na fragment, nieuwe idolen staan op, gebeurtenissen ga je verder uitzoeken, etc.: verslavend!
Wat kan ik er verder nog over zeggen? Dat de zoekmogelijkheden beter zijn dan die bij Flickr of Del.icio.us, dat je je favoriete fimpjes op de site kunt opslaan (wel account nodig), dat je gerelateerde filmpjes aangereikt krijgt. En dat het zeker niet alleen om muziekfilmpjes gaat.
Er staat uiteraard ook veel bagger op YouTube, mensen knutselen werkelijk alles in elkaar. Ik heb geen ervaring met het zelf plaatsen van filmpjes, omdat ik daar de apparatuur niet voor heb. Ik vind het al heel wat dat ik een filmpje in mijn blog heb gekregen (wat een gepuzzel; 't is mij gelukt door de code uit de embed box, naast het filmpje op YouTube, naar mijn blog te kopieren als link !).
Voor de bibliotheek vind ik dit een lastig ding om actief iets mee te doen. Korte flimpjes op onze website zouden helemaal te gek zijn, maar moeten die altijd vanaf YouTube komen? Zo veel technische kennis heb ik niet, hoeft ook niet, want YouTube is zo al genieten.


Filmpje: nieuwe Zweedse helden om heel vrolijk van te worden

Ding 15, Podcasts

Dit is toch wel wat 23dingen zo interessant en leerzaam maakt: gewoon dingen uitproberen en maar zien of het iets voor jou (of de bibliotheek) is. Van podcast had ik wel eens gehoord, maar nu moest ik er echt mee aan de slag. Als digibeet duizelt het mij van de termen als MP3, iTunes, iPod, Zen-speler, podcasts, etc. Ik begrijp lang nog niet alles, maar weet inmiddels wel dat podcasting mij erg aanspreekt. Ik vergelijk het met uitzendinggemist, wat ik recentelijk heb ontdekt. Heel plezierig om zelf te bepalen wat en wanneer ik kijk/luister.

Een podcast is simpelweg een muziek- of radio-uitzending, die via het internet wordt verspreid. Hoe vind je die? Via podcast-verzamelsites op het net, bijvoorbeeld radiocast.nl (podcasts van de publieke radio). Ook podfeed.nl is interessant om in te browsen. Om de uitzending te beluisteren heb je verder niets nodig dan je speakertjes, podcast aanklikken is genoeg. Wil je nieuwe uitzendingen blijven volgen, dan is het handig om een RSS-feed in je Netvibes te zetten. Als oefening heb ik dat gedaan voor de podcasts van Schiffers.nl. Was even zoeken naar het juiste oranje RSS-icoontje, blijkt in dit geval dat je ergens in het programmakader op abonneer moet klikken. Heel handig zo'n RSS, want vanuit Netvibes kun je direct de podcasts beluisteren.
Ik lees daarnaast dat het mogelijk is zo'n RSS-feed te plakken in je Podcastprogramma iTunes, om van daaruit de podcast over te zetten in je MP3speler of iPod en dan lekker overal waar je maar wilt te luisteren. Begrijp ik het zo een beetje? Ga ik zeker verder uitproberen met mijn Zen-speler (nu nog ingepakt).

Voor de bibliotheek: zo'n podcastservice van DOK Delft is toch ook door BZ over te nemen, lijkt me. Genoeg lezingen in ons culturele aanbod die opgenomen zouden kunnen worden. Ook het erfgoed-onderdeel van onze aquabrowser biedt kansen. Maar goed, ik ken de praktijk en weet dat het veel voeten in de aarde heeft. Zie bijvoorbeeld het podcastaanbod van Oss ; leuk initiatief, maar nu nog wel de inhoud.

Ding 14, Instant messaging

MSN, chatten, en straks Hyves, ik heb er persoonlijk niets mee. Voor dit ding braaf alles doorgenomen hoor, maar ik ben niet om en wil daarom geen eigen MSN-account. Heel lang geleden heb ik ooit ICQ geinstalleerd, maar heb daar nooit de lol van in gezien. Een paar pc's later is ICQ bij mij allang niet meer in beeld, laat staan iets anders wat op 'gezellig' zwetsen lijkt. Noem me ouderwets, saai of dwars, het is echt mijn ding niet.
Nou is MSN of het nieuwe Meebo gelukkig wel iets meer dan gezellig babbelen. Ook is er tegenwoordig veel meer mogelijk dan alleen de typchat. Voor de bibliotheek zie ik dan ook wel mogelijkheden. Zo hebben we binnen een kleine groep van (jeugd)collega's, werkzaam in verschillende verstigingen, het er wel eens over gehad MSN te gaan gebruiken als het snel moet (per telefoon stoort veel te veel en emailen kost enorm veel tijd vanwege het wachten op antwoord, maar ook qua 'toon bepalen' en formuleren). Een overleg met meerdere mensen is telefonisch niet te doen, maar via MSN wel. De chat is op te slaan, wat het naderhand mogelijk maakt nog afspraken te noteren.
Grote kans dat het receptie- en inlichtingenwerk in de toekomst voor een belangrijk deel via chat gaat. Een reeds bestaand voorbeeld van instant messaging is natuurlijk de Aladinchat. Heb ik als aladinmedewerker uiteindelijk toch nog iets met chatten.

Gepubliceerd op het web met google-docs

Op http://t-jeen.blogspot.com/ is als ding 13 een blogtekst geplaatst over online kantoortoepassingen, zoals google-docs. Google-docs zijn o zo handig om met meerdere mensen online aan documenten te werken. Deze documenten deel je zogezegd met door jou vooral geselecteerde mensen. Zij worden via een emailbericht uitgenodigd het document te 'sharen'. Voor een ieder is dan onmiddellijk elke wijziging of aanpassing in het document zichtbaar. Een google-account is echter wel noodzakelijk.
Daarnaast is het mogelijk om via Google-docs een document, zoals deze, te publiceren als webpagina. Er wordt dan een uniek adres (URL) op google.com aan het document toegewezen. Dit adres kun je naar vrienden en collega's sturen.

Ding 13, Kantoortoepassingen en andere tools

Online kantoortoepassingen betekent in dit geval Google-docs. Omdat wij als jeugdbibliothecarissen hier intern al meewerken, hoef ik voor de theorie niet echt te gaan zitten. Ik weet dat het erg handig en efficient is om via google-docs met meerdere mensen online aan een document te werken. Genoeg andere kansen dus.
Veel tijd heb ik gestoken in het alles nu eens goed uitproberen. Als test heb ik sterrblog en mijzelf (op een ander emailadres) uitgenodigd een nieuw aangemaakt document te delen. Om te kijken of het werkt, en ja hoor .. hij doet het. Ik ben er nog niet helemaal overuit hoe een wijziging in een document nu het snelst opgemerkt kan worden; is dat door te kiezen voor bericht verzenden naar bijdragers (zodat een ieder via email gewezen wordt op een wijziging) of word je geacht het document gewoon regelmatig te checken?
Wat mij niet gelukt is, is het invoegen van een bestaand document (bijvoorbeeld een word-document) in een google-doc. Dat wil ik nog verder uitzoeken. Een spreadsheet invoegen is daarentegen wel weer gelukt.
Ook heb ik een eigen document gepubliceerd op het web. Ben niet overtuigd van de meerwaarde: is pas door anderen te vinden, als de maker het adres doorgeeft c.q. deelt. Daarom hier het adres: https://docs.google.com/Doc?docid=dft9tjj3_9fjdbrchf&hl=nl pagina inmiddels verwijderd
Leuk om te zien dat het document ook direct naar mijn blog verstuurd kan worden (zie hierboven), echter zonder link.
Wantrouwend als ik toch wel ben, heb ik ook nog even gecontroleerd hoe het met de beveiliging van de niet-gepubliceerde documenten zit (hebben namelijk ook gewoon een URL). Niets aan de hand, want deze zijn, in tegenstelling tot de gepubliceerde documenten, niet als link op te nemen in je blogtekst. Ik ben gerustgesteld en daarom lang leve Google-docs!

Ding 12, Spelen in de zandbak van de 23Dingen wiki

Niet moeilijk, dacht ik bij het lezen van ding 12. Maar dat viel toch een beetje tegen. Blijkt echter een kwestie te zijn van gewoon durven.
In de 23Dingen wiki heb ik een stukje gepubliceerd over mijn favoriete muziek, toevallig een musical, van 'Kristina fran Duvemala'. Omdat deze nog niet bestond, heb ik een pagina toegevoegd. Je kunt dat stukje hier lezen: http://23dingen.pbwiki.com/favoriete+musical

Bij de favoriete weblogs heb ik die van mij toegevoegd.
Ik heb vooral ervaren dat zo'n wiki uiteindelijk toch wel kwetsbaar is bij met name het editing op een bestaande pagina (als iemand kwaad wil of niet goed weet wat te doen). Leuk en leerzaam dus dat spelen in de zankbank.

Ding 11, Ontdek Wiki's

De enige wiki die ik kende, was die in de Wikipedia. Ik dacht dat het een eigennaam betrof, blijkt het een soortnaam te zijn met heel wat voorbeelden. Een wiki is namelijk een website waarop gebruikers samen kunnen werken aan een document of een website. Zij kunnen heel eenvoudig & snel (= wiki) dingen toevoegen, bewerken en verwijderen. Een erg sociaal gebeuren dus.
Dat de Wikipedia door heel veel mensen wordt samengesteld wist ik, maar dat het zo gemakkelijk gaat, wist ik niet. Ik moest onmiddellijk denken aan de ophef over Mabel Wisse Smit, die 'vanuit het paleis' informatie over haarzelf aanpaste. In het kader van een wiki kan dat dus zomaar gebeuren. Neemt niet weg dat ik de Wikipedia vaak gebruik als startpunt voor het zoeken naar verdere informatie.
Het gebruik van een wiki is niet alleen aantrekkelijk omdat iedereen dingen kan toevoegen of aanpassen, maar ook omdat oude pagina's altijd weer opgehaald (of hersteld) kunnen worden. Ik heb daarom nu ook de -veelal kleine- wijzigingen in de lemma's van de Wikipedia bekeken: het is wel even zoeken maar inderdaad zijn ze terug te vinden. Goed om te weten.
Ik heb verder alles aangeklikt wat Rob aanraadde, en vond de wiki van OB Deventer heel plezierig. De andere voorbeelden van wiki's waren voor mij niet altijd even overzichtelijk omdat je daar heel erg de site in moet duiken.
Het idee van een wiki is duidelijk geworden. En heel bruikbaar voor de bibliotheek lijkt me, zolang het onderwerp van de wiki maar duidelijk omlijnd is. Ik denk, hoe fantastisch ook, dat bij een bibliotheekwiki over alles wat zich in jouw wijk afspeelt, het moeilijk wordt om mensen voor een lange tijd te motiveren content aan te leveren. Maar een wiki over onze literaire activiteiten zou als eerste stap best kunnen.

Ding 10, Social bookmarking en Del.icio.us

Een mooie titel voor ding 10, het laatste deel doet denken aan lekker eten, een tropische verrassing in melkchocolade, en dat soort dingen...maar blijkt helaas niet meer te zijn dan een schaaltje gebakken lucht.
Ik moest er wel even voor gaan zitten om daar achter te komen. De tekst van ding 10 doet, na herhaaldelijk lezen, al direct het ergste vermoeden; waar gaat dit in hemelsnaam over? Het komische instructiefilmpje daarna is frustrerend in z'n snelheid en doet erg verlangen naar een heldere video-uitleg over Del.icio.us van Rob. Ook dan begrijp ik nog steeds niet de essentie. Voor het eerst tijdens de cursus stop ik er daarna even mee.
De draad weer opgepakt bij het lezen van de handleiding Del.icio.us, en zo waar valt dan het kwartje. Delicious is een site waar je online jouw favorieten kan opslaan, zodat je ze altijd en overal op elke pc kan raadplegen. Het 'sociale' zit hem in het feit dat je ook favorieten van anderen kunt zien, en zij die van jou. Nou ja!
Na rond te hebben gekeken op de het Del.icio.us-account van 23dingen, vind ik dit ding zo'n desillusie: ik kan mij werkelijk geen enkele situatie voorstellen dat ik dit nodig zou hebben( en voor die ene keer is er Google). Ook het 'social' van deze manier van 'bookmarking' vind ik niet plezierig. Ik ben niet zo bang dat ik wat mis.
Okay, ik heb op advies van collega's ook even de Del.icio.us van Al@din bekeken, en ben daarover positiever. Handig wellicht, als je aladindienst doet op een vreemde p.c. Echter door het persoonlijk 'taggen' op deze sites, zal je wel eens iets over het hoofd zien. En was dat nou juist niet niet de bedoeling?
Uiteindelijk vind ik Del.icio.us niet meer dan een Senseo. Heel goed in de markt gezet en iedereen trapt erin.
Maar goed, mij is niet gevraagd Delicious te evalueren. Ik heb er mee geworsteld, zoals de bedoeling was, en ik weet nu wat het is: niet mijn ding. Snel naar het volgende ding.

Ding 9, Mijn visie op Web 2.0

Alle dingen van Web 2.0 zijn uiteraard te gebruiken in de bibliotheek. Ten eerste, min of meer 'passief', door onze klanten te vertellen over en te wijzen op al deze toepassingen, want misschien zijn er wel die dit willen gebruiken voor het maken van uitnodigingen, affiches, visitekaartjes, etc. En uiteraard is het goed om als bibliotheekmedewerker een beetje op de hoogte te zijn van (nieuwe) ontwikkelingen op het gebied van informatievoorziening; de kans dat er naar gevraagd wordt is reeel.
Daarnaast kan de bibliotheek dingen van Web 2.0 ook actief gaan gebruiken; ik weet niet hoe het computertechnisch zit, maar volgens mij staat ons weinig in de weg. Bibliotheekklanten zouden dan door middel van RSS snel geinformeerd kunnen worden over dingen die zij interessant vinden, bijvoorbeeld de nieuwe titels binnen hun favoriete genre. Blogs kunnen opgestart worden voor collega's, maar ook voor klanten, met dezelfde interesse of informatiebehoefte en die elkaar wat te vertellen hebben.
Toch ben ik over dit actieve gebruik door de bibliotheek nog enigszins sceptisch. Ik vind namelijk dat het allemaal uiteindelijk niet zo zeer iets nieuws is, maar veel meer een variant op reeds bestaande dingen. Wij doen als bibliotheek al heel veel aan attendering, wij worden allemaal al gebombardeerd met snelle informatie, en weten nu al niet meer waar we het eerst moeten kijken. Web 2.0 toepassingen lossen dit alles niet op, hoezeer Netvibes of Blogger.com ook hun best doen.
Daarbij denk ik dat de externe doelgroep momenteel nog heel gering is. De gemiddelde bibliotheekklant zal het een worst zijn, die komt voor haar boek, en nieuwe klanten aantrekken enkel hierdoor zie ik niet snel gebeuren. Maar wellicht verandert dit sneller dan ik denk, want intern valt me de wildgroei aan blogjes op (wat wordt er in bibliotheekland al wat afgeblogd, zeg).
De toepassingen van de dingen die we tot nu toe in de cursus hebben behandeld, zijn toch vooral handig en leuk voor prive-doeleinden: wereldreizigers die een blogje bijhouden, RSS voor hobby en interesses, thuis eigen digitale foto's bewerken, etc. Het ene spreekt mij persoonlijk meer aan dan het andere, maar toch merk ik dat ik al wel met een andere blik rond kijk op het web. De oranje RSS hebben betekenis gekregen en kom ik overal tegen, het zelfde geldt voor de blogs. In dat opzicht is de cursus 23 dingen nu al geslaagd. Ben benieuwd wat ik bij ding 23 zal schrijven.

Ding 8, Speeltijd; online plaatjes bewerken

Plaatjes bewerken met online image generators, is eigenlijk een logisch vervolg op ding 7. En inderdaad, net als bij het vorige ding, gaat het om de lol. En time flies, when you are having fun. Het vergt veel inspanning en tijd om alles te ontdekken. Wat me opviel is dat je de bewerking van je foto niet stap voor stap mee kunt kijken. Iets aanpassen wat niet bevalt, kan pas als je het eindresultaat ziet, en dan alleen nog maar door helemaal op nieuw te beginnen. Maar misschien wil ik wel te veel, en ik heb uiteraard niet alle tools uitgeprobeerd.
Vooral bij Flickr Toys kun je leuke bewerkingen en mogelijkheden tegenkomen, en dan blijkt mijn enige neefje toch wel de grootste inspiratiebron. Aan hem heb ik dan ook een eigen tijdschrift opgedragen.

Uit het verdere aanbod van de image generators heb ik gekozen voor een puzzelfoto. De bewerking hiervoor is vergelijkbaar met veel van de andere tools. Heb je eenmaal het trucje door, dan lukt het wel.
Wat ook duidelijk wordt, is dat ding 8 waarschijnlijk nooit af komt: er is nog heel wat, dat ik binnenkort wil uitproberen. Van de Generator Blog echter, begrijp ik (nog) niet zoveel, het is me niet gelukt hier een bewerking te doen. En Flickr Toys loopt nog wel eens 'vast'.
Maar wat leuk is dit alles! Zonder 23dingen, en dat weet ik zeker, was ik hier nooit mee in aanraking gekomen.

Als ik de gemaakte fotopuzzel nu ook nog in mijn blog krijg, denk ik dat ik ding 8 wel door heb ...

... et voila, het ontbrekende stukje.

Ding 7, Flickr verder ontdekken ...

Als ik ding 7 goed begrijp, is het dus zo dat er heel veel creativelingen zijn die op basis van het bestand van Flickr een toepassing, een spel, of iets anders 'leuks' hebben ontwikkeld. Voor mij als internetgebruiker is het dan mogelijk om bijvoorbeeld een visitekaartje te maken, foto's in foto's te zetten, foto's op kleur te sorteren, of leuke 'foto-woorden' te maken.
Ondoenlijk om alles uit te proberen, maar enkele toepassingen vind ik toch wel erg leuk. Zo is er bijvoorbeeld ´Spell with flickr´, om woorden samen te stellen met fotoletters uit het bestand van Flickr. Blijkt erg verslavend; altijd toch nog even verder zoeken naar een nog leukere letter. Het uiteindelijke resultaat kreeg ik zonder moeite gecopieerd naar mijn blog, dus dat begin ik al aardig te leren. Vooral een kwestie van goed kijken, lezen en logisch nadenken, en dan staat mijn blognaam zomaar in een creatieve vorm hieronder:


Ook Flickr Color Picker en Findr zijn leuke sites. Findr vind ik vooral handig als zoekmogelijk voor Flickr, omdat dat in Flickr zelf lastig en tijdrovend is. Maar bovenal is het gewoon leuk spelen met de mogelijkheden van genoemde sites.
Dat daarbij installatie van Adobe Flash Player noodzakelijk is, heeft mij nog even wat hoofdbrekens bezorgd, want dat was nieuw (en toch wel betrouwbaar?).

Ik hoop dat ik veel van Ding 7 nog kan terugvinden, als de cursus weer achter ons ligt. Misschien toch goed om e.e.a. maar eens bij mijn favorieten te zetten ...

Ding 6 (Flickr)

De fotowebsite Flickr was mij al langer bekend, dus het ontdekken kon ik deze keer grotendeels overslaan. Vol zelfvertrouwen durfde ik de uitdaging dan ook aan een eigen flickr-account te openen: uitdaging aangedurfd, maar missie niet geslaagd. Patient leeft wel, maar wat zie ik toch over het hoofd?
Het aanmaken van een Yahoo- en Flickr-account blijkt een fluitje van een cent (routine inmiddels), dus dat is niet het probleem. Ook het uploaden van een eigen foto is een kwestie van gewoon alle stappen doen. Tags toegevoegd, waaronder 23dingen, en klaar.
En warempel daar staat ie op Flickr. Dat wil zeggen: door iemand anders is de foto alleen te vinden door invoer van mijn accountnaam t-jeen onder 'People search', dus zoeken op flickr-member. Want gewoon zoeken onder 'Photos' met het trefwoord '23dingen' levert helaas niets op. Wat ik ook probeer ik sta niet bij de foto's van de anderen (met 'most recent' is dat snel te controleren). Nou ja zeg.
Ik was nog even in de veronderstelling dat het wellicht een tijdje duurt voordat foto's zichtbaar zijn, maar inmiddels zijn we een paar uur verder en nog steeds niets. Kortom: advies please!

Omdat opdracht B niet helemaal gelukt is, heb ik maar een koppeling gemaakt met opdracht A. Daarom bovenaan dit blogbericht een afbeelding ingevoegd van mijn eigen foto op Flickr, is ie toch nog te zien. Jammer dat je hierbij ten aanzien van de opmaak weinig te kiezen hebt: kleine of grote foto, links of rechts, that's it.

Toch, mocht ik eenmaal mijn eigen digitale camera hebben, ga ik zeker verder met waar ik nu gebleven ben. De site heeft heel veel moois te bieden.
Flickr heeft er een fan bij.

Ding 5, RSS feeds vinden

De ontdekoefeningen van ding 5 zijn niet moeilijk, zolang je je zelf niet al te veel vragen stelt. Doe je dat wel, dan raak je verstrikt in een doolhof, moeras en/of hel van berichten, blogjes, feitjes, ditjes/datjes, meninkjes, gebakken lucht en informatievervuiling. Niks mis met RSS feeds hoor, maar overdosis en overkill zijn haast niet te voorkomen. Wat wordt er wat afgeblogd, zeg.
Eenvoudiger wordt je leven er in dat opzicht niet door: je kop erbij houden en kritisch zijn, is belangrijker dan ooit.

Na wat geexperimenteer met enkele zoektools, kom ik tot de conclusie dat ik RSS feeds vooral leuk vind m.b.t. hobby's en persoonlijke interesses.
Belangrijk vind ik dat ik kan 'plaatsen' waar berichten vandaan komen, regelmatig duizelt het mij. De zoekresultaten van Technorati vind ik moeilijk te doorgronden, Google Blogsearch daarentegen ga ik onthouden. Maar of ik er in de toekomst veel gebruik van ga maken, kan ik nog niet inschatten.
Natuurlijk een aantal feeds toegevoegd aan mijn Netvibes en enkele oude weer verwijderd. Gaat heel makkelijk en ook tabs maken is niet moeilijk. Leuk om met de indeling te spelen.
Ga de komende dagen in de gaten houden hoelang berichten vermeld blijven. Voor de rest ben ik blij dat het volgende ding de veel minder dwingende foto's van Flickr betreft.

Ding 4, Maak je leven eenvoudiger met RSS

Dat een uur voor een ding echt veel te krap is, had ik inmiddels van de collega's begrepen. Maar dat die kleine oranje icoontjes ongemerkt een complete vrije middag in beslag hebben genomen, lijkt haast op een verslaving. Domweg niet kunnen stoppen, dus. Vreugde en inzicht (?) wisselden regelmatig met frustratie en momenten waarop alles nog meer begon te duizelen. Maar goed, de feedreader van Netvibes is aangemaakt en de RSSfeeds toegevoegd, dus het is niet voor niets geweest.

Had ik tot voor kort nog nooit gehoord van RSS (vervelende afkorting), laat staan dat het mijn leven eenvoudiger maakte, maar ik ben na het toevoegen van de feeds van de collega's uit mijn groep compleet overtuigd. Eindelijk af van het eindeloos heen en weer geklik via de 23dingen-site naar de verschillende blogs: nu alle nieuwe berichten van iedereen direct zichtbaar onderelkaar. Maakt het reageren op elkaar een stuk makkelijker, moet ik dus meer gaan doen.
Het toevoegen van de RSSfeeds is niet moeilijk -hoewel de hierbij getoonde instructies van Rob mij heel lang op het verkeerde been hebben gezet, ligt het aan mij of zag dat er werkelijk anders uit?- maar Netvibes zelf is mij nog niet helemaal duidelijk. Wie kan mij het nut van zowel een prive- als openbaar deel uitleggen? Ook het switchen tussen beide gaat bij mij niet echt soepel, dat moet denk ik anders kunnen. En hoe zit het met 'volgers' en de 'muur'?? Van de week dus nog maar een uurtje aan besteden.

De toepassingen van RSS voor onze bibliotheekklanten lijkt me relevant. Net zoals ik zojuist een heel specifiek deel van Markplaats als feed heb toegevoegd, kan bijvoorbeeld de klant zich abonneren op een feed van nieuwe titels naar persoonlijke voorkeur (ipv emailberichten). Ongetwijfeld is er nog veel meer mogelijk, maar dit is pas ding 4 en al ver over de honderd woorden ...

Ding 1, 2 en 3

Na een kleine aansporing van de coach dan nu eindelijk de eerste tekstuele aanpassing van mijn blog sinds de week van 19 mei.
Tijdens de introductiebijeenkomst van de cursus '23 dingen' en de dagen daarna, de eerste drie dingen eigenlijk al gedaan. Het verslag daarvan heeft even op zich laten wachten ...
Alle begin is moeilijk. In dit geval veroorzaakt door het simpele feit dat ik het grote geheel van web 2.0 nog voor geen centimeter doorhad, m.a.w. ik deed wat, maar wat eigenlijk. Tot mijn eigen verbazing duurde dat eigenlijk maar heel kort. En eenmaal bekend met de term blog, was de uitvoering van de eerste dingen niet moeilijk. Dus, een blog aangemaakt bij blogspot.com, een naam gegeven en een sjabloon gekozen. Een hele tijd gespeeld met het veranderen van de lay-out (niet kunnen kiezen wat het mooiste is), wat blogonderdelen anders ingericht, en al een mooie introductiefoto geplaatst. Ook de mogelijkheid van doorlinken lukte. Ziet er allemaal veelbelovend uit. Toen de blog aangemeld en die stond al snel vermeld in de lijst van Zwolse deelnemers.

Nu dan het eerste bericht geschreven en geplaatst. Moest toch wel weer even zoeken waar alles ook al weer zat, maar ga vol goede moed en vertrouwen door naar ding 4.